Όταν ανέφερα στην ιστοσελίδα Hashmag.gr (http://hashmag.gr/31411-ach-ke-na-cha-mia-prooptiki/), αμέσως μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, πως προσωπικά δεν έβλεπα μπροστά μου κάποια ιδιαίτερη προοπτική να ανοίγεται, δεν φανταζόμουν, όπως και πολλοί Έλληνες νομίζω, τη συνέχεια που θα προέκυπτε. Όταν ακούσαμε για «αμοιβαία επωφελή λύση» από την πλευρά της νέας κυβέρνησης, έγινε πιστευτό ότι παρά τις διαφωνίες που θα υπήρχαν με τους εταίρους, θα βρισκόταν η λύση. Και τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, τη θεωρήθηκε ως επιβεβαίωση. Και ακριβώς επειδή από το συγκεκριμένο «μέτωπο» κρίνονται πολλά άλλα καθημερινά ζητήματα, υπήρξε γενικότερα η αίσθηση της… συνέχειας της καθημερινότητας προ εκλογών, έστω κι αν πολλοί συμπολίτες μας δε διανύουν την καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Όλα
αυτά, όμως, ξεπεράστηκαν από τις μετέπειτα εξελίξεις. Στους τρεις μήνες
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το ένα «στραπάτσο» μετά το άλλο έρχεται στην Ευρώπη, με
αποτέλεσμα να προκύπτουν κι άλλα ζητήματα, τα οποία έχουν συνθέσει ένα ενιαίο
«μέτωπο» προβλημάτων για την κυβέρνηση, που ολοένα και γιγαντώνεται. Εκτός της
οικονομικής κρίσης που γίνεται όλο και βαθύτερη, έχουν αναχθεί στην
επικαιρότητα θέματα, όπως της μεταφοράς όλων των ταμειακών διαθέσιμων σε ενιαίο
λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος, με τους Δήμους να προβάλουν ήδη αντίδραση
σε αυτή την έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου, καθώς η κίνηση αυτή
ενδέχεται να παρουσιάσει πολλαπλές επιπτώσεις. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι
πλησιάζει η μεγάλη τουριστική περίοδος του καλοκαιριού, στην οποία η ελληνική
οικονομία στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό. Αυτή η πιθανή συνέπεια, μπορεί να
είναι αποτέλεσμα και της εκ νέου ανάδυσης του ζητήματος των παράτυπων
μεταναστών, με τις περιοχές που τους υποδέχονται, να δείχνουν ανέτοιμες για τα
πρόσφατα «τσουνάμι» που καταφθάνουν στην Ελλάδα. Το ζήτημα της Παιδείας και της
Δημόσιας Τάξης ταυτόχρονα θίγονται επίσης, αν συνδυάσει κανείς την κατάληψη της
πρυτανείας του ιστορικότερου ελληνικού Πανεπιστημίου, με την αδράνεια που
υπήρξε από τις δυνάμεις ασφαλείας και το αρμόδιο υπουργείο.
Ένα
πολυεπίπεδο πρόβλημα, δηλαδή, απέναντι στο οποίο η κυβέρνηση προς το παρόν
αντιδρά, σαν να ήταν… αντιπολίτευση. Η συμπεριφορά των μελών της, και ειδικά
του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί απορίες και δημιουργεί άσχημα σενάρια. Είναι τόσο άσχημη η
κατάσταση, που αναγκαζόμαστε να προβαίνουμε σε πράξεις νομοθετικού
περιεχομένου, όπως την προαναφερθείσα μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων; Είναι
δυνατόν να ακούμε την αρμόδια υπουργό μετανάστευσης να απαντά στα ερωτήματα για
τους μετανάστες ότι «λιάζονται στις πλατείες» ή ότι «έρχονται» στην Ελλάδα και
εξαφανίζονται; Θα μπορούσαμε να φανταστούμε πριν λίγα χρόνια, ότι ο υπουργός
Δημοσίας Τάξεως, θα ζητούσε δημόσια από τον πρωθυπουργό της χώρας τη «γραμμή»
για να προβεί στις ανάλογες ενέργειες, αναφορικά με την κατάληψη ενός
κτιρίου-συμβόλου της χώρας, και μάλιστα να μην έχει πάρει έως τώρα απάντηση;
Για το κύριο θέμα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, η κυβέρνηση έχει κάθε
δίκιο να απορεί με τη διάθεσή τους να υπογραφεί ένα νέο Μνημόνιο, από τη στιγμή
που πριν το τέλος του 2015, δε θα το χρειαζόμασταν (λόγια των ίδιων των εταίρων
και της προηγούμενης κυβέρνησης). Δεν είναι και το πιο επαινετικό για την ίδια,
όμως, να φτάνουν στο σημείο να αποκαλέσουν «ερασιτέχνη» των ίδιο τον υπουργό
Οικονομικών της χώρας.
Αυτό
είναι και το πρώτο «βήμα» που πρέπει να κάνει και ο πρωθυπουργός, προκειμένου
να προχωρήσει επί της ουσίας στο σκοπό του, που δεν είναι άλλος από την
ανόρθωση της χώρας. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, βέβαια, από τη στιγμή που
έχει κάνει τις συγκεκριμένες εξαγγελίες του για το δημόσιο τομέα, αλλά για αρχή
καλό θα ήταν να τελειώνει με τους «μαθητευόμενους μάγους». Γιατί δεν πιστεύω
πως δεν υπάρχουν στο κόμμα του σοβαρά και ικανά άτομα. Το αποδεικνύει με τη
στάση του απέναντι στο ποδόσφαιρο κυρίως (γιατί δεν έχει ιδιαίτερη λογική να
πληρώσουν τα «σπασμένα» και τα υπόλοιπα αθλήματα), μέχρι σήμερα, και ο
υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής. Διαφορετικά, οι τάσεις αυτοκτονίας που
παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, δεν αγνοούνται από κανέναν, με
τις συνέπειες να δείχνουν πως δεν έχουμε φτάσει ακόμη… πάτο. Κι ας ισχύει για
αρκετούς συμπολίτες μας, πως δεν έχουν τίποτα να χάσουν…
~Ραφαήλ Αλαγάς
