Ανατροπές και βεβαιότητες

Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα οι εξελίξεις τρέχουν με ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Η ελληνική κυβέρνηση είχε θέσει ως νέα πρότασή της ένα σύνολο μέτρων 53,5 δις που όχι μόνο αντιφάσκουν πλήρως με τις διακηρύξεις της, αλλά και προκαλούν αίσθηση για την δριμύτητα και την βαθιά τους επέμβαση στον κρατικό προϋπολογισμό, τις συντάξεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις υποδομές, τις ένοπλες δυνάμεις, την φορολογία, το εργασιακό καθεστώς και όχι μόνο. Όμως, ακόμη και αυτά φαίνεται να πηγαίνουν περίπατο. Όλα όσα γνωρίζουμε κάθε μέρα ανατρέπονται.

Στα πλαίσια των συγκρούσεων μεταξύ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων της Γερμανίας από την μια και από την άλλη χωρών όπως της Γαλλίας, της Ιταλίας και -παρασκηνιακά- της Αμερικής, οι εντάσεις οξύνονται. Εδώ και ώρες η γερμανική πλευρά, δια στόματος Σόιμπλε και του non-paper του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών, εκφράζει την άποψη ότι θα ήταν επιθυμητή μια πενταετής έξοδος της Ελλάδος από την Ευρωζώνη. Παράλληλα, η διαφοροποίηση 17 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοφορία για την παραχώρηση "διαπραγματευτικής ισχύος" στην κυβέρνηση για την τρίτη συμφωνία-μνημόνιο δημιουργεί τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό. Προωθείται σειρά αλλαγών στην σύνθεσή της κυβέρνησης, με ορισμένα σενάρια να προβλέπουν ίσως και εκλογές σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Ρευστότητα στις τράπεζες θα υπάρχει μέχρι την άλλη Δευτέρα το βράδυ.

Είναι δύσκολο να ξέρουμε την ακριβή έκβαση της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, για κάποια πράγματα μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι. Είτε η πρόταση της κυβέρνησης γίνει δεκτή είτε περάσουν οι νέες απαιτήσεις της πολιτικής υπαλληλίας των γερμανικών οικονομικών συμφερόντων είτε ακόμη και αν ισχύσει το σενάριο του "GREXIT", τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες.Οι προτάσεις της κυβέρνησης δημιουργούν ένα σκηνικό όπου ο πληθυσμός θα ζήσει χειρότερα από ό,τι πριν πενήντα χρόνια: όποιος διαβάσει την πρωτότυπη πρόταση στην αγγλική και την ελληνική της μετάφραση σε αυτό το συμπέρασμα θα οδηγηθεί. Στο δεύτερο σενάριο η Ελλάδα θα μετατραπεί σε οικονομικό προτεκτοράτο, ένα Μεξικό εντός ΕΕ, του οποίου η δημόσια περιουσία θα αξιοποιείται από ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο. Τέλος, αν η χώρα διωχθεί- προσέξτε, όχι να αποφασίσει με σχέδιο να φύγει- από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, μεταφερόμαστε σε καθεστώς Ψωροκώσταινας. Τότε θα αναφερόμαστε σε μια προοπτική όπου η ελληνική κυβέρνηση ούτε μπορεί να την στηρίξει με ένα κάποιο σχεδιασμό ούτε διαθέτει κάποιον κόσμο διαπαιδαγωγημένο στην ιδέα ότι μπορεί η χώρα - έστω πολύ δύσκολα- να προσπαθήσει να σταθεί στα πόδια της με τις όποιες δικές της δυνάμεις. Λείπει δηλαδή και ο αντικειμενικός παράγων και ο υποκειμενικός. 

Πάντως, ό,τι και αν τελικά γίνει, είναι σίγουρο ότι όλα αυτά τα γεγονότα και οι κινήσεις θα αποτελέσουν για τον πολιτικό χώρο που η κυβέρνηση υποτίθεται- εντός πολλών εισαγωγικών- ότι εκπροσωπεί ένα τεράστιο πλήγμα και δυσφήμιση. Αυτό το γεγονός θα συνδυαστεί με μια συντηρητική πολιτική στροφή μεγάλου μέρους του πληθυσμού, ο οποίος θα υποστεί στο σύνολό του όλες τις σκληρές συνέπειες της ευρωκομμουνιστικής ουτοπίας και της δημιουργικής ασάφειας. Πιθανόν, βέβαια, να συνεχιστεί η προπαγάνδα "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με την Δεξιά": ωστόσο, η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα ισοπεδώνει τις σοφιστείες. 

Ο μόνος δρόμος που είναι απολύτως αβέβαιος- πράγμα ίσως ελπιδοφόρο, θεωρούμε, μέσα στην θανατερή βεβαιότητα- είναι ένας δρόμος ουσιαστικής ρήξης με το υπάρχον καθεστώς εντός και εκτός Ελλάδος. Ο δρόμος αυτός απαιτεί την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στην εξουσία, με κεντρικό έλεγχο της οικονομίας. Δεν είναι σίγουρος καθόλου και έχει και πολύ βάσανο εξ ορισμού. Αλλά, όπως προείπαμε, κανένα σενάριο από τα άμεσα προτεινόμενα δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. Διαλέγετε και παίρνετε.

~Οδυσσέας Διαμάντης