Μερικές Σκέψεις για την Συνέντευξη του Πρωθυπουργού

Πολλά και διάφορα ειπώθηκαν στην συνέντευξη Τσίπρα, η οποία θύμιζε σαν σκηνικό την αντίστοιχη του προκατόχου του, Σαμαρά. Δύο δημοσιογράφοι θέτουν ερωτήσεις- όχι ιδιαίτερα δύσκολες ή εριστικές, απλά τις αναμενόμενες για την περίσταση- και ο πρωθυπουργός μέσα σε ένα ήσυχο κλίμα έχει την δυνατότητα να δώσει με άνεση τις απαντήσεις του. Από την συγκεκριμένη συνέντευξη αξίζει να δοθεί προσοχή σε κάποια σημεία, καθότι προκαλούν αίσθηση. Ο πρωθυπουργός υπεστήριξε πως η Σύνοδος Κορυφής έλαβε χώρα σε εχθρικό κλίμα και ότι τέθηκε δίλημμα συμφωνίας με τους δοσμένους όρους άνευ αντιρρήσεων ή άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας από το ευρώ. Για τα σενάρια περί δραχμής δήλωσε ότι δεν υπάρχει κάποιο "plan b" προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση, υποστηρίζοντας ότι πιθανή υποτίμηση θα οδηγούσε σε... νέο μνημόνιο. Ακολουθώντας μια ρητορική που θύμιζε πολύ τον Γιώργο Παπανδρέου, είπε πως ναι μεν αναλαμβάνει τις ευθύνες για ένα επαχθές κείμενο, το τρίτο μνημόνιο, αλλά σώζει την χώρα από την καταστροφή, σύμφωνα με τον ίδιο. Περηφανεύτηκε ότι δεν θα κάνει λόγο περί "success story", όπως οι προηγούμενοι". Ακόμη, προχώρησε σε νύξεις για την εσωκομματική πειθαρχία στον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για ώρα ευθύνης, και για τον πρώην Υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, λέγοντας ότι, παρά την εκτίμησή του προς αυτόν, οι καλοί οικονομολόγοι δεν σημαίνει πως είναι και καλοί πολιτικοί. Αρνήθηκε τα σενάρια, τέλος, περί οικουμενικής κυβέρνησης και τόνισε τις καλές- όπως τις χαρακτήρισε, σχέσεις με τον αρχηγό του συγκυβερνώντος κόμματος, Πάνο Καμμένο. Εν, μέρει, φάνηκε να συμμερίζεται την άποψη του τελευταίου περί πραξικοπήματος εις βάρος της κυβέρνησης. Παράλληλα, αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Ομολογουμένως, υπάρχουν αρκετές αντιφάσεις σε αυτήν την τοποθέτηση. Από την μια δηλώνει ότι διαπραγματεύτηκε και πολέμησε για να ρίξει " βαθιά τον σπόρο της αξιοπρέπειας" στην Ευρώπη. Πώς όμως γίνεται αυτό όταν παίρνει η κυβέρνηση αυτούσιες τις προτάσεις της Συνόδου, οι οποίες είναι πολύ πιο σκληρές από αυτές για τις οποίες πήρε την εξουσία από την προηγούμενη συγκυβέρνηση; Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι όλες οι πλευρές μετακινούνται: εδώ, ωστόσο, είδαμε την πλήρη επικράτηση της μιας πλευράς και την ελληνική να αποδέχεται τα πάντα. Μάλιστα, για να χρυσωθεί το χάπι των σκληρών μέτρων που θα ψηφιστούν απόψε τα μεσάνυχτα, θέτει το παπανδρεϊκό δίλημμα "μνημόνιο ή καταστροφή".Φυσικά, δεν παρέλειψε να προσθέσει και μια πινελιά άρνησης στα λόγια με αναφορές σε "αναγκαίες" ιδεολογικές παρεκκλίσεις στο όνομα της υπάρχουσας συγκυρίας, κάτι που έχει ακουστεί στην Ελλάδα ουκ ολίγες φορές. Προχωρώντας, προκύπτουν και άλλες παράξενες παραδοχές. Όλον αυτόν τον καιρό αφηνόταν να δημιουργείται στον κόσμο η εντύπωση ότι υπήρχε πρόβλεψη για εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που οι όροι για συμφωνία-μνημόνιο ήταν βάρβαροι. Ωστόσο, ο Τσίπρας κατακρίνει στην συνέντευξή του - εμμέσως, πλην σαφώς- τον Βαρουφάκη, την "Αριστερή πλατφόρμα" και τους εσωκομματικούς διαφωνούντες. Ύστερα από την αποκάλυψη του πρώην υπουργού για επεξεργασία σχεδίου σε περίπτωση επαναφοράς σε εθνικό νόμισμα και με δεδομένη την σχεδόν δραχμολαγνική στάση της Αριστερής Πλατφόρμας του Λαφαζάνη, φαίνεται ότι ποτέ δεν υπήρχε κάποιο εναλλακτικό σχέδιο για τον Τσίπρα. Φυσικά, δεν υποστηρίζουμε ότι η στροφή στην δραχμή ως αυτοσκοπός αποτελεί πανάκεια για το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, καθώς εξυπηρετεί μέρος μεγαλοκεφαλαιούχων που θα ευνοούνταν στις εξαγωγές προϊόντων με ένα υποτιμημένο νόμισμα. Απλώς τονίζουμε ότι και αυτές οι απόψεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούνταν αποδεκτές από την ηγεσία εξ αρχής. Συνεπώς, υπήρξε χρονοκαθυστέρηση τέτοια, ώστε ο πληθυσμός να αποδεχθεί τα επαχθή μέτρα του τρίτου μνημονίου σε καθεστώς πανικού: η δήλωση του Βαρουφάκη ότι "εκτελούσε εντολές του πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις" δημιουργεί μια τέτοια υπόνοια. Αυτό το πράγμα που θα εξασφάλιζε ένα άλλοθι για την συνέχεια της κυβερνητικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ παρά την διάψευση των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η αποδοχή της άποψης περί "πραξικοπήματος", παρότι η κυβέρνηση βρίσκεται στην θέση της. Όλων η προσοχή είναι στραμμένη στην αποψινή ψηφοφορία. Και όλοι θα θυμούνται τα "ναι" και τα "όχι", μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο. Η Ιστορία γράφει με μελάνι που δεν ξεγράφει, όπως και αν απολογηθεί κανείς εκ των υστέρων. Κλείνουμε λέγοντας αυτό το απλό: το ότι κάποιοι περηφανεύονταν για "success story" με ανεργία στο 27% στον γενικό πληθυσμό και 60% στους νέους δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να νιώθει περήφανος για το δικό του "fake story" απέναντι σε εκατομμύρια ανθρώπους και στην καπήλευση συνθημάτων και ιδανικών που δεν τα πιστεύει.

~Οδυσσέας Διαμάντης